Tekst volgt.
Tekst geplaatst op 13 juni 2011.
Van verschillende kanten werd mij op een ietwat ongeruste toon gevraagd waarom die twee blogjes, deze en de daar aan voorafgaande, maar niet ingevuld werden. Het doet mij deugd dat er toch nog mensen zijn die met een zekere regelmaat deze weblog volgen en ook nog eens bezorgd worden wanneer ik een tijdlang niets publiceer.
De verklaring hiervoor is eenvoudig. Ik heb maar één lijf en een dag duurt helaas maar 24 uur, waarvan ik noodgedwongen ook nog eens een groot deel verslaap. Als ik het één doe, kan ik het andere niet doen.
Ik wilde wat over vrijdag de dertiende schrijven. Volgens velen een ongeluksdag. Onzin natuurlijk. Voor mij is het juist een geluksdag, maar dat is niet zo verwonderlijk, want voor mij is iedere dag een potentiële geluksdag. Het is maar wat je er zelf van maakt.
Omdat ik het juist die dag weer eens ontzettend druk had 'reserveerde' ik voor die dag alvast maar een leeg blogje, met de bedoeling het later nog eens in te vullen. Helaas kwam ik daar ook in de weken daarna niet toe.
En dat over die jonkvrouw? Ook dat komt nog wel eens een keer....
