Vrijdag de dertiende.

Tekst volgt.

Tekst geplaatst op 13 juni 2011.

Van verschillende kanten werd mij op een ietwat ongeruste toon gevraagd waarom die twee blogjes, deze en de daar aan voorafgaande, maar niet ingevuld werden. Het doet mij deugd dat er toch nog mensen zijn die met een zekere regelmaat deze weblog volgen en ook nog eens bezorgd worden wanneer ik een tijdlang niets publiceer.

De verklaring hiervoor is eenvoudig. Ik heb maar één lijf en een dag duurt helaas maar 24 uur, waarvan ik noodgedwongen ook nog eens een groot deel verslaap. Als ik het één doe, kan ik het andere niet doen.

Ik wilde wat over vrijdag de dertiende schrijven. Volgens velen een ongeluksdag. Onzin natuurlijk. Voor mij is het juist een geluksdag, maar dat is niet zo verwonderlijk, want voor mij is iedere dag een potentiële geluksdag. Het is maar wat je er zelf van maakt.

Omdat ik het juist die dag weer eens ontzettend druk had 'reserveerde' ik voor die dag alvast maar een leeg blogje, met de bedoeling het later nog eens in te vullen. Helaas kwam ik daar ook in de weken daarna niet toe.

En dat over die jonkvrouw? Ook dat komt nog wel eens een keer....

Ode aan ene Jonkvrouw.

Tekst volgt.

In memoriam: W.A. Wagenaar

Een paar weken geleden, op 27 april 2011, overleed prof. dr. Willem Albert Wagenaar. Hoewel we wisten dat hij al geruime tijd ernstig ziek was, kwam zijn overlijden toch als een grote schok.

Prof. dr. W.A. Wagenaar bekleedde een groot aantal functies bij verschillende universiteiten. In 2006 ging hij met emeritaat. Collega's en studenten roemden hem om zijn scherzinnigheid en bevlogenheid. Hij was vooral een bijzonder aimabel man, met veel gevoel voor humor. We zagen hem regelmatig op het televisiescherm wanneer hij vanwege zijn grote deskundigheid op het gebied van het menselijk geheugen betrokken was bij de afhandeling van welbekende strafzaken.

In de 'Wereld van de Toverlantaarn' genoot hij vooral bekendheid vanwege de onnavolgbare toverlantaarnvoorstellingen die hij met hulp van wat familieleden regelmatig gaf in het sfeervolle theater dat hij in zijn villa in Zeist had ingericht.


Bij degenen die het voorrecht hadden zo'n voorstelling een keer bij te kunnen wonen liet deze altijd een onvergetelijke indruk achter. Daarnaast was hij een bevlogen verzamelaar van toverlantaarns en aanverwante objecten. In de loop der jaren wist hij een imposante verzameling op te bouwen.

Het is nog even niet te bevatten: Willem Albert is niet meer. In onze herinneringen zal hij nog lang blijven voortleven.

Oud Valkeveen.

Oud Valkeveen...... het bestaat al zo lang ik mij kan herinneren. Vroeger, toen ik nog een kind was, was het al een geliefde bestemming voor schoolreisjes. Waarschijnlijk was het toen nog niet veel meer dan een grote speeltuin. Met z'n allen in de bus, luidkeels en eindeloos het lied 'Ik heb een potje met vet' zingend en snoepen tot je er kotsmisselijk van werd. En natuurlijk op de terugreis, wanneer we de straat inreden waar onze school aan lag, allemaal wegkruipen tussen de banken zodat onze ouders een lege bus zouden zien ariveren en zich, zo verwachtten wij, halfdood zouden schrikken.

Zondag waren mijn zoon en vier kleinkinderen op bezoek. Ze zouden naar Oud Valkeveen gaan, hier vlak in de buurt, en vroegen of ik zin had om mee te gaan. 'Waarom niet?' dacht ik. Even later viel ik van de ene verbazing in de andere. Na het passeren van de toegangspoort kwam ik in een andere wereld terecht. De grote speeltuin was uitgegroeid tot een waar pretpark. Hoewel.... zelf noemen ze het een Speelpark en die benaming past meer bij deze kind- en oudersvriendelijke plek. Het park ziet er schoon en zeer overzichtelijk uit. Ouders kunnen gezellig gaan zitten brunchen aan een van de picknicktafels in het centrum of lekker lui aan het strand van het Gooimeer gaan liggen bruinbakken, terwijl de kinderen veilig hun gang kunnen gaan. Alles werkt en bij alle attracties is iemand van de Crew aanwezig die de boel in de gaten houdt.


De kinderen trokken mij mee van atractie naar atractie. Een klimvulkaan, een glijbaan, een schommelvliegtuig, een draaimolen, een bijenmolen, botsauto's, een oldtimerbaan, een pirateneiland, boemeltreintje, trampolines, een kinderboerderij en zelfs een heuse achtbaan. Van de meeste atracties genoot ik alleen als toeschouwer, maar ik fietste wel op de waterfiets over het grote meer, reed mee in een botsautootje dat bestuurd werd door een kleindochter en klom zelfs in een wagentje van de doodenge achtbaan. Ik voelde me weer een dagje lang jong en op schoolreisje. Geweldig, wat een dag!!!